Spirometr medyczny w badaniu czynnościowym układu oddechowego
Spirometria jest obowiązkowym badaniem wykorzystywanym do rozpoznania i monitorowania przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Jest także pomocna w różnicowaniu POChP od astmy. Jak to działa?
Spirometria określa wielkości objętościowe i przepływowe, które charakteryzują układ oddechowy badanego.
Umożliwia:
- rozpoznanie i określenie typu zaburzeń czynności płuc;
- ocenę stopnia zaawansowania choroby
- oszacowanie postępu choroby
- ocenę skuteczności leczenia
Najważniejsze wskaźniki spirometryczne, na które należy zwrócić uwagę dotyczą natężonej pojemności życiowej, czyli ilości powietrza, jaką badany jest w stanie usunąć z płuc podczas gwałtownego, natężonego wydechu po uprzednim możliwie najgłębszym wdechu (FVC) oraz ilości powietrza, jaką badany usuwa z płuc podczas pierwszej sekundy wspomnianego wyżej wydechu (FEV1).
Niezwykle istotne jest określenie stosunku FEV1 do pojemności życiowej płuc. Wskaźnik ten nosi nazwę wskaźnika Tiffenau. Parametr FEV1%FVC wyznacza jaki procent natężonej pojemności życiowej pacjent jest w stanie wydmuchnąć w czasie 1 sekundy natężonego wydechu.